۱۲ دلیل عجیب که نشان می‌دهند چرا هنوز حیات بیگانه را کشف نکرده‌ایم

۷. انسان‌ها بیگانه‌ها را کشته‌اند یا خواهند کشت

هرچقدر به یافتن بیگانه‌ها نزدیک می‌شویم، به سمت تخریبشان گام برمی‌داریم. به گفته‌ی الکساندر برزین، فیزیکدان تئوری، هر تمدنی که امکان کاوش فراتر از منظومه خود را داشته باشد، در مسیر رشد و گسترش نامحدود قرار دارد. همان‌طور که می‌دانیم روی زمین این گسترش با هزینه‌ی جانداران کوچک‌تری که بر سر راه قرار دارند انجام خواهد شد. به گفته‌ی برزین، ذهنیت «من-اول» احتمالا تا وقتی که با حیات بیگانه ملاقات نکنیم، به پایان نمی‌رسد.

چه می‌شود اگر اولین حیاتی که به قابلیت سفر میان‌ستاره‌ای برسد تمام رقابت را به سود خود حذف کند؟ نمی‌گویم یک تمدن بسیار پیشرفته آگاهانه تمام شکل‌های حیات را حذف می‌کند. بلکه حتی ممکن است متوجه این مسئله نشود. همان‌طور که کارکنان ساخت و ساز ممکن است یک تل مورچه‌ای را برای ساختن ملک خراب کنند زیرا فاقد انگیزه‌ی کافی برای محافظت از آن هستند. باید دید انسان‌ها در این سناریو مورچه هستند یا بولدوزر.

۸. بیگانه‌ها عامل تغییرات اقلیمی بودند و از بین رفتند

هنگامی که سرعت مصرف منابع توسط یک جمعیت مشخص بیشتر از سرعت تأمین آن‌ها باشد، فاجعه رخ می‌دهد. می‌دانیم این مسئله درباره‌ی بحران اقلیمی روی زمین هم صدق می‌کند؛ بنابراین آیا ممکن نیست که یک جامعه‌ی بیگانه‌ی پیشرفته با مشکلات مشابهی برخورد کند؟ به نقل از آدام فرنک، اخترفیزیکدان، این مشکل نه تنها امکان‌پذیر، بلکه بسیار محتمل است.

 در سال جاری، فرانک مجموعه‌ای از مدل‌های ریاضی را برای شبیه‌سازی ظهور و افول یک تمدن بیگانه‌ی فرضی اجرا کرد که به شکل فزاینده‌ای منابع سیاره‌اش را به انرژی تبدیل کرده بود. خبر بد این است که در سه سناریو از چهار سناریو، جامعه دچار فروپاشی شد و بخش زیادی از جمعیت آن از بین رفت.

تنها زمانی که جامعه مشکل را خیلی زود تشخیص داد و به سمت انرژی پایدار حرکت کرد، تمدن توانست خود را نجات دهد؛ بنابراین اگر بیگانه‌ها وجود داشته باشند، به احتمال بسیار زیاد پیش از آنکه بتوانیم ملاقاتشان کنیم، خود را نابود کرده‌اند. فرانک می‌افزاید:

در فضازمان کیهانی، برندگانی وجود دارند؛ تمدن‌هایی که توانستند اتفاقات را ببینند و مسیری را پیدا کنند و بازندگانی که نتوانستند کنترل را به دست بگیرند و تمدنشان سقوط کرد؛ اما پرسش اینجا است که ما به کدام دسته تعلق خواهیم داشت؟

۹. بیگانه‌ها از انرژی پاک استفاده کردند؛ اما همچنان موجب تغییر اقلیم شدند (و از بین رفتند)

بیگانگان پیشرفته به شکل اجتناب‌ناپذیری دمای سیاره‌شان را افزایش می‌دهند؛ زیرا نیازهای جامعه و انرژی‌ آن‌ها همواره رشد می‌کنند. این فرآیند که به وضعیت انسان‌ها روی زمین شباهت دارد، می‌تواند عامل تغییرات اقلیمی باشد و باعث انقراض زودرس این تمدن‌های بیگانه شود؛ اما اگر جامعه‌ی بیگانه با رشد سریع به انرژی تجدیدپذیر پاک روی آورد چطور؟ آیا این کار باعث می‌شود بیگانه‌ها بدون هیچ پیامدی در کیهان رشد و گسترش پیدا کنند؟ متأسفانه خیر.

براساس پژوهشی تئوری که سپتامبر ۲۰۲۴ منتشر شد، بیگانه‌هایی که رشد نمایی دارند، حتی اگر از انرژی ۱۰۰ درصد تجدید‌پذیر استفاده کنند بر اساس قانون دوم ترمودینامیک باز هم سیاره خود را بر اثر اتلاف گرمایی داغ می‌کنند. این گرمای اضافی تا جایی انباشته می‌شود که تقاضای انرژی جامعه افزایش می‌یابد و در نهایت طی ۱۰۰۰ سال پس از انقلاب صنعتی به تغییرات اقلیمی فاجعه‌بار می‌انجامد.

در چنین شرایطی، رقابت انرژی‌بر فرازمینی‌ها به اندازه‌ی کافی دوام نخواهد آورد تا بتوانند به عمق کیهان و سیاره‌های نزدیک به خود نفوذ کنند. این چشم‌انداز نه‌تنها برای بیگانه‌ها غم‌انگیز است بلکه هشدار مهمی برای زمین به شمار می‌رود.

۱۰. بیگانه‌ها نتوانستند به اندازه کافی سریع تکامل یابند (و منقرض شدند)

دلیل دیگری برای نابودی بیگانه‌ها تا امروز وجود دارد. جهان شاید پر از سیاره‌های سکونت‌پذیر باشد، اما تضمینی نیست که این سیاره‌ها تا مدتی طولانی شرایط تکامل حیات را داشته باشند. براساس پژوهشی در سال ۲۰۱۶ از دانشگاه ملی استرالیا، سیاره‌های سنگی مرطوب مثل زمین در ابتدای عمر خود بسیار ناپایدار بودند. اگر امیدی به تکامل و رشد حیات بیگانه در چنین دنیایی وجود داشته باشد، چشم‌انداز آن تنها به چند میلیون سال محدود می‌شود. مؤلفان پژوهش می‌نویسند:

در میان پالس‌های گرمایی اولیه، انجماد، تغییرات محتوای فرار و اثر گریز گلخانه‌ای، حفظ حیات روی یک سیاره‌ی سنگی در محدوده کمربند حیات که در ابتدا هم مرطوب بود، می‌تواند مانند سوار شدن بر یک گاو وحشی باشد. در این میان بخش زیادی از حیات سقوط می‌کند. حیات نه‌تنها به این دلیل که شروع دشواری داشته در جهان کمیاب است، بلکه حفظ محیط‌های سکونت‌پذیر در چندمیلیارد سال اول نیز دشوار است.

۱۱. انرژی تاریک ما را از هم دور می‌کند

همان‌طور که می‌دانیم جهان در حال انبساط است. کهکشان‌ها به آرامی از یکدیگر دور می‌شوند و ستاره‌های دوردست به خاطر نیروی اسرارآمیزی موسوم به انرژی تاریک، کم‌نورتر خواهند شد. دانشمندان گمان می‌کنند در طی چند تریلیون سال، انرژی تاریک به قدری جهان را منبسط خواهد کرد که زمینی‌ها دیگر نمی‌توانند نور هیچ‌ کهکشانی را در آن سوی نزدیک‌ترین همسایه‌های خود ببینند.

سناریوی فوق ترسناک است؛ زیرا اگر پیش از این اتفاق جهان را تا جایی که ممکن است کاوش نکنیم، چنین تحقیقاتی برای همیشه از دست خواهند رفت. دن هوپر، اخترفیزیکدان آزمایشگاه شتاب‌دهنده ملی فرمی می‌گوید در چنین شرایطی رصد ستاره‌ها نه‌تنها ممکن نیست، بلکه دسترسی به آن‌ها کاملا از بین می‌رود. به این ترتیب در بن‌بستی جدی برای یافتن و ملاقات بیگانه‌ها گرفتار می‌شویم و برای پیش افتادن از انرژی تاریک باید تا جایی که می‌توانیم قبل از دور شدن کهکشان‌ها از یکدیگر، تمدن خود را به تعداد زیادی از آن‌ها گسترش دهیم.

۱۲. در پایان همه بیگانه هستیم

اگر خانه خود را همین امروز ترک کنید، یک بیگانه را خواهید دید. مرد نامه‌رسان که در حال تحویل نامه است، بیگانه محسوب می‌شود. همسایه فضول شما هم می‌تواند بیگانه باشد. والدین و خواهر و بردارهایتان؟ بله همه بیگانه هستند. این ذهنیت یکی از استدلال‌های فرضیه‌ای به نام پان‌اسپرمیا است. به‌طورکلی بر اساس این فرضیه، زمین منشأ بخش زیادی از حیات روی زمین نیست، بلکه چنین حیاتی طی میلیون‌ها سال توسط باکتری‌های شهاب‌سنگی به زمین منتقل شده است.

مدعیان نظریه‌ی پان‌اسپرمیا نشان می‌دهند که اختاپوس‌ها، تاردیگریدها و انسان‌ها از دیگر بخش‌های دیگر کهکشان آمده‌اند، اما متأسفانه هیچ مدرک واقعی برای این ادعا وجود ندارد. یکی از فرضیه‌های مخالف می‌گوید:

اگر باکتری‌ها حامل DNA انسانی باشند که روی یک سیاره‌ی دیگر به تکامل رسیده است، چرا ردپایی از بشریت را در آن سوی زمین نمی‌بینیم؟ حتی اگر این فرضیه صحیح باشد، کمکی به حل این پرسش فرمی نمی‌کند: پس بقیه کجا هستند؟